Man, Oscar op de SNES is een van die spellen die gewoon bij je blijft. Je speelt als deze kleine ridder kerel met een goofy grijns, stuiterend rond deze heldere, cartoonachtige niveaus die er op de een of andere manier nog steeds geweldig uitzien vandaag. Het eerste wat je opmerkt? De bedieningselementen zijn strak - geen gladde sprongen of rare vertragingen, alleen pure platforms goedheid.

Al vroeg spring je over putten, slaat je rare paddenstoelenvijanden (waarom zijn het altijd paddenstoelen?) En pakken deze zwevende power-ups die je wapen veranderen. Ik herinner me dat ik ongeveer vijf minuten verspilde om erachter te komen welke het beste was voordat hij zich realiseerde dat de boemerang stom overweldigd was. Klassieke SNES Hidden Meta.

Het heeft die perfecte balans tussen gemakkelijk op te pakken maar moeilijk te beheersen - sommige van die latere niveaus? Brutaal. Maar op een manier waardoor je het opnieuw wilt proberen in plaats van woede-QUIT. Als u van retro -platformers houdt, is dit een juweeltje dat veel beter standhoudt dan het heeft.