Mortal Kombat op de Genesis was de eerste keer dat ik een spel zag dat eigenlijk gevaarlijk voelde - alsof ik misschien in de problemen zou komen alleen omdat ik het had gespeeld. De gedigitaliseerde acteurs, de manier waarop Sub-Zero's Ice Blast Solze bevroor, de bloedspatten (als je de code wist) ... het was brutaal op een manier die geen andere jager was geweest.

De speerpull van Scorpion voelt nog steeds tientallen jaren later bevredigend, en de dodelijke slachtoffers? De helft van het plezier probeerde ze uit te zoeken voordat het internet alles verwend had. Sommigen van hen zijn janky volgens de normen van vandaag (kijkend naar jou, Raiden's ongemakkelijke hoofdpop), maar toen voelde het als verboden arcade -magie die rechtstreeks naar je woonkamer werd gedorteerd.

Kies Liu Kang gewoon niet tegen iemand die weet hoe ze vuurballen moet spammen - breng me daarover aan.