Mega-turrican op het Genesis is een van die side-scrollers die gewoon goed aanvoelt -stevige bedieningselementen, dikke pixelkunst en een moordende soundtrack die op de een of andere manier door robothordes nog steeds bevredigender maakt. Je begint met deze zweepachtige energiebundel (veel koeler dan het klinkt), en al snel rol je in een bal als Samus om aanvallen te ontwijken of door strakke plekken te persen.

De niveaus gooien alles naar je toe-platforms, direct-dood putten en deze rare organische mechanische vijanden die eruit zien alsof ze uit een sci-fi nachtmerrie kroopen. De eerste baas kostte me een paar pogingen om erachter te komen, maar zodra je het ritme naar beneden hebt, is het pure 16-bit actie op zijn best. En ja, de muziek slaat - die synth -beats blijven nog steeds in mijn hoofd.

Als je deze vroeger hebt gemist, is het veel beter verouderd dan de meeste run-and-guns uit het tijdperk. Geef me gewoon niet de schuld als je geobsedeerd raakt door het power-up-systeem.