Maze Hunter 3D op het Sega Master System is een van die rare, janky vroege 3D Maze-games die op de een of andere manier onder je huid krijgt. De graphics zijn blocky als de hel - zoals, "door een spreadsheet" blokky ", maar er is iets vreemds bevredigend aan het navigeren van deze draadframe -labyrinten terwijl ze drijvende oogbol vijanden ontwijken.

In het begin voelt het onhandig (omdat het is), maar na een paar runs begin je het ritme op te pakken. De doolhoven worden wwistier, de vijanden stiekemer, en al snel leun je in beurt alsof je daar echt bent. Pro -tip: onthoud de kaartsymbolen vroeg - die kleine pijlen en vormen zijn de enige manier waarop je weet waar je heen gaat.

Het is niet mooi volgens moderne normen, maar als je retro -games graaft met die specifieke "wat is dit zelfs?" Charme, het is een reis die de moeite waard is om te maken. Geef me gewoon niet de schuld als je rasterlijnen in je slaap begint te zien.