Dus het masker op SNES-ja, het is precies wat je zou verwachten van een Jim Carrey-film tie-in, maar eerlijk gezegd? Het is veel leuker dan de meeste gelicentieerde games uit die tijd. Je speelt als Stanley Ipkiss (of zijn alter ego met groene gezicht), stuitert rond met die manische energie, gooit speelkaarten en trekt belachelijke slapstick-bewegingen. De niveaus zitten vol met goofy details rechtstreeks uit de film, zoals de nachtclubscene en die kleine hond.

Besturingselementen duren even om te wennen - sommige van de sprongen voelen in het begin een beetje stijf aan - maar zodra je die cartoonachtige aanvallen begint te keren, klikt het. En de soundtrack? Verrassend pakkend, met deze veerkrachtige jazzmelodieën die bij de hele sfeer passen. Het is geen verborgen juweeltje, maar als je van platformers uit de jaren 90 houdt of gewoon van de film houdt, is het een solide tijd.