Marsupilami op het Genesis is een van die rare, charmante platformers die het gevoel heeft dat het uit een cartoon viel - omdat het een beetje deed. Je speelt als dit rekbare, gevlekte wezen dat door jungles, grotten en dorpen stuitert, zwaaiend uit wijnstokken als een hyperactieve aap. De bedieningselementen duren een seconde om te klikken (die staartwip aanvoelt in het begin ongemakkelijk), maar zodra je het ritme hebt, is het vreemd bevredigend om jezelf rond te gooien.

Wat bij mij blijft, zijn de kleine details - de manier waarop Marsupilami's oren flop als hij rent, of hoe sommige vijanden er gewoon belachelijk uitzien (er is om een of andere reden een vis in een zwevende kom die je achtervolgt). De muziek van de muziek op die vroege jaren 90 manier, alle veerkrachtige synths en percussie die op de een of andere manier nooit oud worden. Het is niet de moeilijkste platformer die er is, maar sommige van de latere niveaus worden stiekem met verborgen vallen en lastige sprongen.

Als je van ongebruikelijke retro -games met persoonlijkheid houdt, is dit een solide tijdcapsule. Geef me gewoon niet de schuld als je het Jungle -thema dagenlang neuriet.