Marmalade Boy on Game Boy is een van die rare kleine edelstenen die op de een of andere manier een middelbare schooldrama een avontuur voelt. Je begint alleen maar om lessen en vriendschappen in evenwicht te brengen, maar dan ben je plotseling gevangen in dit hele verwarde web van verliefdheden, misverstanden en overdreven dramatische cafetaria -confrontaties.

De pixelkunst heeft die nostalgische charme vroege jaren 90-denk aan grote expressieve ogen en onhandig hoekige sprites tijdens emotionele scènes. In het begin dacht ik dat de dialoogkeuzes niet veel uitmaakten, maar twee uur later was ik het herladen van saves omdat ik per ongeluk het volleybalteam me had laten haten. Pro -tip: neem extra snacks mee om te delen tijdens de lunch.

Het is absoluut janky volgens moderne normen, maar er is iets vreemds dwingend over hoe serieus het een hartzeer van tieners kost. Verwacht gewoon geen Epic Boss -gevechten, tenzij je de finale week telt.