Mario's kasteelproef op SNES is een van die rare kleine platformers die aanvoelt als een verloren prototype - iets, nogal janky, maar vreemd charmant. Je loopt eigenlijk door een compact kasteel vol klassieke Mario -vijanden, maar de fysica is net iets af, alsof ze de springboog op het laatste moment hebben aangepast. De eerste keer dat ik speelde, heb ik face -geplant in een Goomba omdat ik de landing overschaduwde.

Het heeft die vroege sfeer uit de jaren 90 waar elk niveau voelt alsof iemand willekeurige obstakels samen gooide (waarom zijn er zoveel vuurbladen in de tweede kamer?), Maar het is snel genoeg dat je niet boos wordt. De muziek is een repetitieve chip -melodie die in je hersenen boort of je na 10 minuten laat dempen. Geen verborgen juweeltje, maar als je door alle mainline Mario -games hebt doorgebrand en iets vreemds wilt, is het een snelle nieuwsgierigheid.