Mario Kart DS is die perfecte mix van chaos en vaardigheden waar je de ene seconde rond strakke hoeken zult drijven en de volgende schaal een blauwe schaal op het gezicht eet. De DS -versie spijkert het klassieke kartracesgevoel - je hebt bananen voor het glijden van rivalen, paddenstoelen voor stiekeme snelkoppelingen en die irritante bliksemschicht die iedereen verkleint (behalve jij, hopelijk).

Wat echt opvalt, is hoe ze beide schermen hebben gebruikt - uw kaart en items blijven zichtbaar onderaan terwijl de actie knapperig bovenaan blijft. En ja, de draadloze multiplayer was vroeger een game-wisselaar. Er gaat niets boven side-eying je vriend nadat ze ze van Rainbow Road van Rainbow Road af hebben.

Het heeft die Nintendo -polish waar zelfs wanneer je verliest, je al 'opnieuw probeert'.