Magic Knight Rayearth op SNES is een van die zeldzame RPG's die aanvoelt als spelen door een echte anime - waarschijnlijk omdat het op één is gebaseerd. Je begint als drie schoolmeisjes (Hikaru, Umi en Fuu) die in een fantasiewereld worden geteeld en vertelden: "Hé, je bent nu de legendarische magische ridders, ga de prinses redden." Geen training, geen handleiding - alleen een zwaard, wat verwarde looks en heel veel monsters om te slaan.

De gevecht is een mix van realtime slashing en turn-based magie, die raar klinkt maar op de een of andere manier werkt. Al vroeg stampen je gewoon knoppen om kobolden op te snijden, maar later jongleer je met spreuken en timingaanvallen alsof het een ritmegame is. De Pixel Art's prachtige, vooral de anime-tussenfilmpjes-ze gingen helemaal uit voor een 16-bits spel.

Eerlijke waarschuwing: de puzzels van de kerker kunnen brutaal zijn. Er is er een waar je gebrandschilderd glas herschikt, en ik zweer dat ik een half uur heb besteed aan het gewoon staren voordat ik de oplossing brut had. Toch is het verhaal verrassend oprecht voor een RPG uit de jaren 90 en de soundtrack slaat. Als je van old-school Action-RPG's met werkelijke persoonlijkheid houdt, is dit een verborgen juweeltje.