Luigi krijgt eindelijk zijn moment in Luigi's Adventure 3 voor SNES, en eerlijk gezegd? Het wordt tijd. Je begint in dit raar gezellige spookhuis - klassieke Luigi -vibes - waar de vloeren kraken, schilderijen knipperen naar je, en de eerste boo die je ontmoette, deed me daadwerkelijk springen. De bedieningselementen voelen precies goed aan, met Luigi's drijvende sprong die hier veel nuttiger is dan in Mario -games wanneer je drijvende boeken ontwijkt en tussen verdwijnende platforms springt.

Er is een nieuwe vacuüm power-up (ver voordat het herenhuis van Luigi een ding was) waarmee je Ghosts Mid-Jump kunt opzuigen, wat zo belachelijk is als het klinkt. Ik bleef vastlopen op deze blokpuzzels waar je vijanden moet bevriezen om ze als stapstenen te gebruiken - ik heb me veel te lang om dat uit te zoeken. De muziek heeft ook die perfecte SNES -charme, allemaal veerkrachtig en enigszins spookachtig wanneer het moet.

Als je Luigi ooit ooit de held voor een keer wilde zien zijn, is dit degene. Pas op voor het kroonluchterniveau - geef me daarover aan.