Luigi -avontuur op SNES is een van die spellen die gewoon als jeugd aanvoelen . Je begint in deze heldere, springerige wereld waar Luigi - eindelijk de ster - rondhoopt rond het ontwijken van piranha -planten en het verzamelen van munten zoals hij te laat is. De bedieningselementen zijn strak, de muziek heeft die klassieke SNES -charme en de niveaus? Gewoon lastig genoeg om je scherp te houden zonder je oneerlijk te voelen.

Wat ik leuk vind, is hoe het platforms combineert met kleine puzzels - zoals uitzoeken welke pijp leidt waar of timing over die woedend vuurballen springt. En ja, je zult een paar bekende gezichten tegenkomen (de minions van Bowser zijn nooit gestopt), maar het is Luigi's ongemakkelijke, zwiepende sprongen die de show stelen. Als je een zwak hebt voor retro-games, is dit een no-brainer. Geef me gewoon niet de schuld als je de themamuziek dagenlang zoemt.