Love Quest on SNES is een van die rare kleine edelstenen die op de een of andere manier dating sim -mechanica in een avonturenspel laat werken. Je begint te plukken van een paar charmant blokachtige vrijers - ik ging eerst met de ridder, hoewel de vreselijke poëzie van de Bard later op me groeide. De overworld heeft dit dromerige pastelkleurige palet en de dialoog is verrassend scherp voor een 16-bits romantiek.

Gameplay is een mix van lichte puzzels (ophalen quests, handelsitems) en getimede dialoogkeuzes die er echt toe doen. Verzuim een gesprek, en je liefdesinteresse zou kunnen stormen in een pek van overdreven pixelrook. Er is iets vreemds bevredigend aan slijpen voor bloemen of zeldzame boeken, gewoon om indruk te maken op een sprite met een drie-frame lopende animatie.

Het is janky op die nostalgische SNES -manier - sommige mechanica worden niet goed uitgelegd, en de pathfinding's af en toe brutaal - maar het schrijven draagt het. Ik herinner me nog de heksenzoektocht waar ze je liefdesbrieven vergist voor 诅咒 Scrolls. Klassiek.