Ooit een oude Genesis aangevoerd en gewoon dat dikke d-pad onder je duim gevoeld ? "Long" nagelt die sfeer - het is een van die platformers waar de sprongen in het begin net iets te zwevend zijn, maar na een paar niveaus stuiter je van vijanden als een professional. De Pixel Art heeft die warme, enigszins wazige CRT -look en de muziek? Pure 16-bit kaas op de beste manier.

Eerste niveau gooit je er recht in - geen tutorial, gewoon een kleine kerel die voorbij deze rare, grijnzende kabouterde dingen loopt. Je mist een sprong in een put een of twee keer in een put (omdat de hitboxen natuurlijk janky zijn), maar dan klikt deze. Er is een geheime warp als je achter de derde waterval duikt, die ik alleen vond omdat ik gefrustreerd raakte en knoppen gepureerd. Klassieke Genesis -energie.

Het zal Sonic niet onttronen, maar voor een diep gesneden platformer heeft het charme. Geef me gewoon niet de schuld als je het podium 2 -thema op het werk begint te neuriën.