Dus, Lone Ranger op NES - ja, het is een van die Konami -games die op de een of andere manier een erkend onroerend goed echt leuk maakt. Je begint zilver te rijden door de woestijn, schietbandieten met je zes-shooter, en het voelt verrassend soepel voor een NES-titel. De muziek heeft die klassieke westerse twang, en de sprites zijn veel gedetailleerder dan je zou verwachten.

Wat cool is, is dat het niet alleen een rechte schutter is - je hebt deze rare strategiesecties waar je kiest welke steden om te helpen, en als je het verprutst, nemen de outlaws het over. Ik herinner me dat ik vast kwam te zitten omdat ik één stad bleef negeren, en plotseling zwermde het podium met extra vijanden. Geleerde les.

Tonto verschijnt ook soms om je gezondheid of munitie te gooien, wat leuk is, maar veel geluk dat hij in de chaos spot. Het is een rare mix van actie en lichte hulpbronnenbeheer, maar het werkt. Absoluut een van de betere film/tv-tie-ins uit die tijd.