Kleine magie is een van die obscure NES-strategie-edelstenen die nooit buiten Japan zijn gekomen-wat jammer is, omdat het deze raar verslavende mix heeft van turn-based gevechten en dekopbouw. Je begint met het kiezen van een tovenaar (ik ging natuurlijk eerst met de brandweerman) en springt dan in deze op rasters gebaseerde gevechten waar je spreuken slingert en monsters oproept. De Pixel Art is verrassend charmant voor een release van 1990, met kleine vlambursts en ijsscherven die eigenlijk bevredigend aanvoelen om te ontketenen.

In eerste instantie zijn de menu's een puinhoop als je geen Japans leest, maar na een paar gevechten, ben je een beetje gewoon ... uitzoeken? Zoals, het zwaardpictogram betekent waarschijnlijk aanval, toch? (Dat doet het.) De helft van het plezier struikelt er doorheen en realiseert zich plotseling dat je deze belachelijke combinatie van spreuken hebt opgebouwd die het hele bord vrijmaakt. Verwacht gewoon geen diep verhaal - het draait allemaal om de tactische chaos.

Als je van retro -strategiespellen met een leercurve houdt, is deze de moeite waard om op te graven.