Man, dodelijke wapen op SNES is zo'n rare kleine tijdcapsule. Je begint met Riggs en Murtaugh en slaat zich gewoon door golven van goons - klassiek in elkaar verslaan - maar dan doe je plotseling deze ongemakkelijke platformsecties waar je tussen bewegende vrachtwagens springt. De bedieningselementen zijn een beetje stijf, maar er is iets charmants over hoe het probeert de hele film-sfeer te proppen in een zijschilder.

Ik ben dol op hoe ze net willekeurige filmreferenties gooiden, zoals dat ene niveau waar je op een dak vecht terwijl kerstverlichting op de achtergrond knippert. De soundtrack nagelt ook die actiefilmsynth van de jaren 90. Het is niet de diepste game, maar als je in de stemming bent voor een hersenloze misdadiger met een buddy, is het een fatsoenlijke manier om een middag te doden.

Verwacht gewoon niet dat het standhoudt als straten van woede of laatste gevecht. Deze zijn pure nostalgie -brandstof.