Oké, dus de laatste ninja op NES ziet er op het eerste gezicht cool uit - isometrische ninja -actie, zwaardgevechten, wat lichtplatforms - maar man, die bedieningselementen zijn even wennen. Je springt op rare hoeken, zwaait met je zwaard in aanwijzingen die niet helemaal overeenkomen met de knoppen en vallen waarschijnlijk een paar keer in water voordat het klikt.

Maar als je je eenmaal hebt aangepast, is er iets vreemds aan. De niveaus zitten boordevol kleine geheimen, en de puzzels zijn niet alleen "vinden een sleutel" -d dingen - je moet eigenlijk nadenken over hoe je je Ninja -tools kunt gebruiken. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt.

Het is een van die spellen waar je hard stuitert of vreemd geobsedeerd wordt door zijn janky charme.