Landstalker op het Genesis is een van die spellen die bij je blijft-deeltje Zelda-achtig avontuur, deel isometrische platformer, met net genoeg jank om het charmant te maken. Je speelt als Nigel, een eigenzinnige schatjager die rondspringt alsof hij veren in zijn laarzen heeft, zijn zwaard zwaait in vleermuizen en skeletten terwijl hij op jacht is naar de schat van de keizer.

Het perspectief is even wennen-je zult in eerste instantie springen verkeerd inschatten omdat diepte raar is in die pseudo-3D-weergave-maar zodra het klikt, zijn de kerkers en puzzels verrassend slim. Er is een heleboel verborgen buit gestopt achter nepwanden of onder verdachte ogende bomen, en de NPC's hebben die klassieke RPG-houding uit de jaren 90 (een man laadt je letterlijk voor hints).

Het is niet perfect - het platform kan oneerlijk aanvoelen en de vertaling is een beetje ruw - maar de sfeer is onverslaanbaar. Die soundtrack? Pure Sega Magic. Als je van retro-actie-RPG's met persoonlijkheid houdt, is dit een tijdcapsule die het openen waard is.