Klax is een van die bedrieglijk eenvoudige puzzelspellen die je snel aansluit. Je staat onderaan het scherm en vangt gekleurde tegels terwijl ze langs een transportband glijden - je taak is om drie of meer van dezelfde kleur in rijen, diagonalen of kolommen op te lijnen om ze te wissen. Klinkt gemakkelijk, toch? Dan pakt de snelheid op, en plotseling jongleer je razend met tegels, in een poging om niets van de rand te laten vallen.

De NES -versie houdt het arcade -gevoel voor, maar voegt een aantal leuke kleine tweaks toe, zoals de manier waarop tegels kletterden wanneer ze landen. Ik heb altijd genoten van hoe het spel je niet te hard straft voor fouten - je kunt herstellen als je scherp blijft. De muziek heeft ook die klassieke synth -sfeer uit de jaren 80, waardoor stackingtegels op de een of andere manier veel intenser aanvoelen dan het zou moeten.

Het is het soort spel waarbij je jezelf "nog maar één ronde" vertelt en plotseling een uur voorbij is.