Kid Adventure 2 op SNES is een van die spellen die gewoon goed aanvoelt als je opgroeide met een controller in handen. De pixelkunst knalt met deze warme, enigszins dikke kleuren - zoals iemand een cartoon op zaterdagochtend nam en gefilterd door een CRT -tv. Je springt erin, en binnen enkele minuten stuiter je op champignons, ontwijkt je spike-vallen en uitzoeken welke van die grijnzende kleine vijanden daadwerkelijk power-ups laat vallen (hint: het is nooit degene die je denkt).

De niveaus beginnen eenvoudig, maar gooien snel curveballs-omdat je plotseling drijvende platforms over lava moet rijden, terwijl sommige accordeon-zware soundtracklussen op de achtergrond. En ja, je zult waarschijnlijk een paar keer sterven om de timing uit te zoeken, maar het voelt nooit goedkoop. Er is iets bevredigend aan het spijkeren van een lastige sprong en het horen van dat kleine "ding" -geluidingseffect.

Als je een platformers uit de jaren 90 hebt gespeeld, zul je het DNA hier herkennen, maar het heeft zijn eigen rare charme - zoals hoe het hoofdpersonage deze kleine overwinningsdans doet elke keer dat je een baas verlaat. Het is het soort spel dat je met een grijns speelt, zelfs als je die ene vijand vervloekt die je altijd in kuilen slaat.