Oké, dus als je ooit Jojo's bizarre avontuur hebt gelezen of bekeken, is dit SNES -spel eigenlijk een liefdesbrief aan de serie - gewoon met veel meer pixelateerde stoten. Je begint (natuurlijk) met Jonathan Joostar en gooit vuisten op klassieke 16-bits mode, maar dingen worden wild zodra stands in het spel komen. De vertaalpatch maakt het eigenlijk speelbaar in het Engels, wat een uitkomst is omdat het origineel alleen Japan was.

In het begin voelt het gevecht een beetje stijf aan - dit is een vechtspel van de jaren 90 - maar zodra je de timing voor standaanvallen ontdekt, klikt het. De zilveren strijdwagen van Polnareff heeft dit belachelijke bereik en de tijdstop van Dio is net zo gebroken als je zou verwachten. Het sprite -werk is verrassend gedetailleerd voor een SNES -titel, vooral wanneer personages hun kenmerkende bewegingen uittrekken. En ja, de verhaalmodus is gecondenseerd, maar het raakt alle grote beats van de manga.

Eerlijk gezegd is de helft van het plezier alleen maar zien hoe ze de waanzin van Jojo zo vroeg aangepast aan een vechtspel. Het is janky op plaatsen, maar op die nostalgische manier waar je het niet kunt helpen, maar grijnst. Als je van retro -jagers of gewoon een JoJo -fan houdt, is deze de moeite waard om op te starten in een emulator.