Oké, dus dit is een van die rare, obscure NES -spellen die op de een of andere manier door de scheuren glipten - waarschijnlijk om een goede reden. Je speelt als Jezus (ja, dat Jezus) vecht tegen bio-monsters in wat voelt als een koorts droommashup van horror en religieuze thema's. De bedieningselementen zijn janky, de sprites zien eruit alsof ze over vijf minuten zijn getekend, en het hele ding heeft deze bizarre, bijna surrealistische sfeer.

Eerst loop je gewoon rond om vijanden rond te kloppen met wat ik aanneem, een heilige wimpers is, maar dan nemen de dingen een wending als je je realiseert dat sommige van deze wezens ... verontrustend vlezig zijn. Het is niet bepaald eng, gewoon diep vreemd. De muziek helpt niet-het is deze repetitieve, enigszins off-key chiptune die voor altijd loopt. Ik bleef spelen gewoon om te zien hoeveel vreemder het kon krijgen, en eerlijk gezegd leverde het af.

Als je van obscure, borderline onzinnige retro -games houdt, is dit misschien een lach waard met vrienden. Anders is het meer een nieuwsgierigheid dan iets anders.