Oké, dus dit is de SNES die de heer van de ringen overnemen, en het is ... nou ja, het is absoluut een product van zijn tijd. Je begint als Frodo (uiteraard), ronddwalend rond het Shire in die klassieke 16-bits top-down stijl, praten met hobbits die allemaal verdacht gelijk op elkaar klinken. De sprites zijn charmant dik, en de muziek heeft dat SNES Synth-Orchestra-ding gaat eerlijk-Kinda nostalgisch.

Combat's turn-based, wat nu een beetje traag aanvoelt, maar toen was het vrij standaard. Je rekruteert de gebruikelijke fellowship -verdachten - Gandalf's OP, Aragorn slaat hard en Merry en Pippin zijn er eigenlijk om te worden uitgeschakeld. De vertaling is op sommige plaatsen een beetje ruw (bedankt, de lokalisatie van vroege jaren 90), en sommige van de puzzels zijn cryptisch als de hel. Zoals, waarom heeft deze willekeurige hobbit een paddenstoel nodig om me te vertellen waar ik heen moet?

Het volgt losjes de boeken, maar verwacht geen diepe overlevering - gewoon veel vechtende orks, het ontwijken van ringwraiths en af en toe worden verwoest door de Balrog omdat je niet genoeg hebt geworden. Niet het beste lotr -spel dat er is, maar als je van retro RPG's houdt, is het een leuke kleine tijdcapsule.