Oké, dus instrumenten van chaos is een van die vroege games uit de jaren 90, die aanvoelen als een rare mix van actie en puzzeloplossing-Kinda zoals als iemand Indy's zweep nam en het door een Sega Genesis-filter heeft gevoed. Je begint door jungles te rennen en vallen te ontwijken, wat cool klinkt, maar de bedieningselementen zijn even wennen. Zoals, waarom voelt springen zo stijf aan?

Het heeft die klassieke avontuurlijke sfeer - je verzamelt artefacten, het oplossen van basispuzzels en vechten tegen vijanden die meestal gewoon je zweepaanvallen binnenlopen. De niveaus zijn kort maar boordevol kleine geheimen, en sommige platformbits kunnen frustrerend nauwkeurig zijn. Toch is er iets charmants aan de dikke pixelkunst en de manier waarop Indy's hoed nooit valt, ongeacht hoe vaak hij in een put in een put is.

Als je van retro -games houdt, is het een nette tijdcapsule - verwacht niet dat het standhoudt zoals de films.