Oké, dus dit is de NES-versie van Indiana Jones en de tempel van Doom , en het is ... nou ja, het is precies zo janky en raar als je zou verwachten van een 8-bits film tie-in. Je hebt Indy zijn zweep in slangen, ontwijkende keien (natuurlijk) en springen over kuilen die net iets te breed aanvoelen. De hitdetectie is nogal dubieus, maar dat hoort bij de charme.

Er zijn vier verschillende niveausypen-sommige zijn side-scrolling-actie, anderen schakelen over naar deze rare top-down view waar je rotsen naar cultisten gooit. Het mijnwagenniveau? Absolute chaos, maar op een manier die je aan het lachen maakt als je voor de tiende keer sterft. Het is niet de soepelste game, maar als je opgroeide met de film, is er iets vreemds dat het in pixelvorm ziet.

Verwacht gewoon niet dat het eerlijk speelt - dit is klassieke NES -moeilijkheid, waarbij elke put aanvoelt als een val en vijanden die opnieuw worden opgelegd zodra je je de rug toekeert.