Oh man, Indiana Jones en de laatste kruistocht op Sega Genesis neemt me terug. Het is een van die klassieke film-tie-ins die de sfeer goed heeft-je begint je zweep te kraken bij nazi-goons in Venetië, en dan lost je plotseling rare glijdende blokpuzzels op in kasteelkerkers. Het gevecht is een beetje janky (zoals de meeste Genesis -spellen uit '93), maar er is iets bevredigend aan de manier waarop Indy's hoed perfect aan zijn hoofd blijft gelijmd, ongeacht hoe vaak hij wordt geslagen.

Wat cool is, is hoe het gameplay combineert-het ene moment dat je platformt over instortende ruïnes, de volgende keer dat je in dit ongemakkelijke first-person brawler-gedeelte bent waar je moet ontwijken en tegenpakken. De Grail -tempel aan het einde? Brutaal. Ik herinner me nog dat ik geroosterd werd door die onzichtbare brugproef nadat ik slecht had gekozen. Klassieke Indy -onzin.

Je kunt zien dat ze hebben geprobeerd de hele film hier te proppen, wratten en zo. Het is onhandig op plaatsen, maar de soundtrack nagelt die avontuurlijke geest. Verwacht gewoon geen moderne Pools-dit is pure old-school frustratie en charme.