Illusie van tijd op SNES is een van die rare, dromerige actie-avontuurspellen die bij je blijven. Je speelt zoals Will, een kind dat in deze oude profetie wordt getrokken - Pretty Standard Setup, maar de manier waarop het spel zich ontvouwt, is allesbehalve. Het eerste wat je opvalt, is hoe humeurig het voelt, met deze vervaagde kleuren en een soundtrack die gelijke delen spookachtig en mooi zijn.

Gameplay is een mix van lichte platforming, exploratie in Zelda-stijl en een aantal verrassend zware puzzels. Je zult blokken duwen, schakelaars omdraaien en af en toe vast komen te zitten omdat de oplossing niet altijd duidelijk is. Combat's Simply - Wing Your Sword, Dodge Attacks - maar de echte gelijkspel is de sfeer. Het ene moment zit je in een mistig bos, het volgende moment dat je in een afbrokkelende tempel bent met tijdwartende mechanica.

Het is niet perfect - de vertaling is een beetje ruw en sommige secties slepen - maar er is iets speciaals aan hoe het allemaal samenkomt. Als je van SNES-tijdperk avonturen houdt met een kant van melancholie, is deze de moeite waard om op te graven.