Oké, dus Hong Kong 97 is ... iets anders. Stel je voor dat je een SNES -spel opstart en onmiddellijk wordt geraakt met een bericht over hoe het bedoeld was om wereldwijd te gaan - behalve dat het niet om, om voor de hand liggende redenen als je de rest ziet.

Het uitgangspunt? Hong Kong wordt in 1997 doorzocht door (en ik citeer) "f ** kn 'rood", die proberen Deng Xiaoping te herleven als een bio-wapen. Ja. Je speelt als "Chin" (eigenlijk Jackie Chan), belast met het maaien van 2,5 miljard communisten. Het is zo subtiel als een baksteen voor het gezicht.

Qua gameplay is het een barebones-shooter waar één hit je doodt, en de vijanden blijven maar komen. Soms duikt het gezicht van Deng op als een baasgevecht, maar eerlijk gezegd is de echte baas de muziek-een lus van vijf seconden van oorhorgels die nooit, nooit stopt. Ik duurde misschien tien minuten voordat mijn hersenen begonnen met kortsluiting.

Dit is niet "zo erg dat het goed is." Het is gewoon slecht. Zoals, indrukwekkend slecht. Als je morbide nieuwsgierig bent, kijk dan in plaats daarvan naar een playthrough - je gezond verstand zal je bedanken.