Alleen thuis spelen op SNES is als in die chaotische kerst uit de film stappen - behalve nu jij bent degene die je verfblikken gooit bij Harry en Marv. Het pixelateerde McCallister -huis voelt raar gezellig aan en de natte bandieten zien er net zo goofy uit als je je herinnert, struikelt in je vallen.

In het begin werd ik steeds betrapt omdat ik me niet wist dat je ze naar de juiste plekken moest lokken - zoals, waarom zou Marv een kamer vol ornamenten binnenlopen? Maar als je eenmaal hun domme AI -patronen ontdekt, is het hilarisch om ze met het gezicht in je opstellingen te zien. Het kelderniveau met de oven geeft me echter nog steeds stress.

Het is geen diepe strategiespel, maar er is iets bevredigend aan het spijkeren van een perfecte valsequentie. En ja, de muziek is pure kaas uit de jaren 90 op de beste manier. Als je van de film hield of gewoon geniet van cartoonachtige slechteriken, is dit een nostalgie -reis die het maken waard is.