Hardball III op SNES is een van die old-school honkbalwedstrijden die op de een of andere manier het gevoel van de sport spijkert zonder dingen te veel ingewikkelder te maken. Je kiest je team - ik ging altijd met de fictieve omdat hun statistieken wild waren - en springen meteen in een spel waar de pitching daadwerkelijk wat timing neemt om te beheersen. Het veld kan in het begin een beetje janky zijn, maar als je er eenmaal aan went, voelt duiken naar lijnaandrijvingen zich vreemd bevredigend.

Het heeft die klassieke 16-bit charme, met spelers die eruit zien alsof ze gemaakt zijn van pixels, maar er toch in slagen om gladde dia's in de basis te trekken. Het publiek geluid is hilarisch repetitief, maar op een manier die het vreemd vertederend maakt. Als je ooit een no-frills honkbalspel wilde hebben waar je gewoon naar de hekken kunt slingeren zonder een miljoen menu's, is dit een solide keuze.