Oké, zo grappig van Three Kingdoms is een van die rare, charmante Genesis -spellen die de Chinese geschiedenis op de een of andere manier in een chaotische, bijna cartoonachtige strategie gevechter verandert. Je kiest een krijgsheer - Liu Bei, Cao Cao, een van die jongens - en wordt onmiddellijk in het beheren van legers die eruit zien alsof ze zijn gemaakt van dikke pixelateerde actiefiguren.

De gevechten zijn eenvoudig maar raar bevredigend: je beweegt gewoon eenheden rond een raster, maar er is iets aan het kijken naar je kleine spearmen -klomp samen om een cavalerie -lading neer te halen die nooit oud wordt. De AI is niet bepaald Sun Tzu-niveau slim, maar het zal je straffen als je gewoon binnenkomt. Ik heb geleerd dat de harde manier toen mijn hele leger werd weggevaagd door Lu Bu's troepen in ongeveer twee beurten.

Het heeft die klassieke vroege strategiespel in de jaren 90 Jank - Menus is onhandig, de vertaling is ... creatief, en soms weet je niet helemaal zeker waarom je net hebt verloren. Maar de muziek slaat, de sprites hebben persoonlijkheid, en er is iets hilarisch aan het zien van Guan Yu's legendarische baard weergegeven in 16-bit glorie. Als je van retro -strategie houdt of gewoon van de drie koninkrijken houdt met een kant van dwaasheid, geef het dan een kans.