Fatman op de Sega Genesis is een van die rare, janky platformers die op de een of andere manier bij je blijven. Je speelt als deze dikke kleine held die beweegt met de gratie van een baksteen, maar als je eenmaal went aan zijn gewicht, voelen de bedieningselementen eigenlijk nogal bevredigend. De niveaus zitten boordevol met deze bizarre vijanden - sommige lijken op wandelende gehaktballetjes, anderen zoals bewuste verkeerskegels - en het hele ding heeft die klassieker "Wat dachten ze?" 90s charme.

Het is echter niet eenvoudig. In het begin zal je veel sterven, meestal van het verkeerd inschatten van sprongen of in een hinderlaag gelokt door vijanden die uit het niets opduiken. Maar er is iets vreemds om eindelijk een stoere sectie te spijkeren na een dozijn pogingen. De muziek heeft dat knapperige Genesis Synth Sound, en de pixelkunst is gewoon gedetailleerd genoeg om je af te vragen hoe ze het allemaal in een cartridge hebben geperst.

Als je opgroeide met een Genesis, is dit een nostalgie -reis. Als je dat niet deed, is het nog steeds een leuke (en frustrerende) kijk in de ruwe randen van retro gaming. Gooi gewoon je controller niet.