Famista on Game Boy is een van die old-school honkbalwedstrijden die op de een of andere manier het gevoel van de sport spijkert ondanks de kleine sprites en dikke pixels. Je kiest je team (ik ging altijd met de sluggers, zelfs als hun veldveld verschrikkelijk was), en plotseling zit je in deze frisse kleine honkbalsim waar elke hit dat bevredigende plinkgeluid heeft. De pitching -monteur duurt een seconde om te wennen - Aim aanvoelt raar nauwkeurig voor een game boy -game - maar als je er eenmaal achter bent, is het stom bevredigend de CPU met een stiekeme curveball.

Het is ook niet alleen nostalgie. De AI voert eigenlijk een gevecht op en games kunnen gespannen worden als je één in de bodem van de negende bent. Ja, de graphics zijn eenvoudig, maar er is iets met de manier waarop het publiek in blips juicht en de spelers in bases glijden met die janky animaties die gewoon werken. Als je een zwak hebt voor retro sportspellen, is dit een dugout -juweeltje.