Famista on Game Boy یکی از آن بازی های بیس بال مدرسه قدیمی است که علی رغم اسپری های کوچک و پیکسل های کوچک ، احساس ورزش را میخکوب می کند. شما تیم خود را انتخاب می کنید (من همیشه با لاغر ها می رفتم ، حتی اگر زمینه های آنها وحشتناک باشد) ، و ناگهان در این سیم کارت بیس بال کوچک و ترد هستید که در آن هر ضربه ای از صدای Plink رضایت بخش است. مکانیک Pitching یک ثانیه برای عادت کردن به دست می آید - Aimping به طرز عجیبی برای یک بازی Game Boy احساس عجیب می کند - اما هنگامی که آن را فهمیدید ، به CPU با یک Curveball دزدکی حرکت می کند ، احمقانه است.

این فقط دلتنگی نیست. هوش مصنوعی در واقع دعوا می کند و بازی ها می توانند وقتی در پایین نهم پایین می آیند ، تنش پیدا کنند. بله ، گرافیک های اساسی هستند ، اما چیزی در مورد نحوه تشویق جمعیت در لگد ها وجود دارد و بازیکنان با آن انیمیشن های شاداب که فقط کار می کنند به پایگاه ها می روند. اگر برای بازی های ورزشی یکپارچهسازی با سیستمعامل یک نقطه نرم دارید ، این یک گوهر خاردار است.