Famista on Game Boy, küçük spritelarlara ve tıknaz piksellere rağmen bir şekilde spor hissini çivileyen eski okul beyzbol oyunlarından biridir. Takımınızı seçiyorsunuz (sluggers'larla her zaman korkunç olsa bile gittim) ve aniden her vuruşun tatmin edici plink sesine sahip olan bu gevrek küçük beyzbol sim'indesiniz. Pitching mekaniğinin alışmak için bir saniye sürmesi - bir oyun çocuk oyunu için garip bir şekilde hassas hissettiriyor - ancak bir kez anladığınızda, CPU'yu sinsi bir eğri topla çarpmak aptalca tatmin edicidir.

Sadece nostalji de değil. Yapay zeka aslında bir kavga koyar ve dokuzuncu dibinde bir tane düştüğünüzde oyunlar gergin olabilir. Evet, grafikler temel, ancak kalabalığın bliplerde tezahürat etme şekliyle ilgili bir şey var ve oyuncular sadece işe yarayan bu iğrenç animasyonlarla üslere doğru kayıyor. Retro spor oyunları için yumuşak bir yeriniz varsa, bu bir sığınak mücevher.