De club van Fairy Tale is een van die rare rpgs met kleine game die op de een of andere manier sprookjes fris voelt. Je begint te kiezen tussen drie personages - ik ging eerst met de ridder, maar eerlijk gezegd werd de magie van de heks veel leuker toen ik de spell -combo's had ontdekt.

Het hele ding speelt als iemand die Moeder Goose heeft opgezet met een kerker -crawler. Het ene moment help je Goldilocks af te weren van bezeten teddyberen, het volgende moment ruil je met een zeer verdacht ogende rumplestiltskin voor betere uitrusting. De pixelkunst heeft deze ruwe maar charmingstijl waarin elk bos en kasteel aanvoelt alsof het rechtstreeks uit een verhalenboek is met gekrabbelde marges.

Combat's eenvoudige maar heeft net genoeg strategie - en slaat harder dan je zou verwachten, dus je moet eigenlijk buffs en debuffs gebruiken in plaats van aanval te stampen. En de muziek? Vreemd pakkende chiptune -weergave van kinderrijmpjes die dagenlang in je hoofd vast komen te zitten. Het is janky op plaatsen, maar dat hoort bij de charme.

Als je ooit een exemplaar vindt, is het de moeite waard om te spelen om te zien hoe bizar ze klassieke verhalen herinterpreteren.