Club Fairy Tale یکی از آن RPG های Game Boy کوچک عجیب و غریب است که به نوعی باعث می شود افسانه ها احساس تازه کنند. شما شروع به انتخاب بین سه شخصیت می کنید - من ابتدا با شوالیه رفتم ، اما صادقانه ، جادوی جادوگر یک بار سرگرم کننده تر شد و وقتی فهمیدم که طلسم را فهمیدم.

همه چیز مانند کسی بازی می کند که مادر غاز مادر را با خزنده سیاه چال جمع کرده است. یک دقیقه به Goldilocks کمک می کنید تا خرس های عروسکی را در اختیار داشته باشید ، بعدی که با یک Rumplestiltskin بسیار مشکوک به نظر می رسد برای چرخ دنده های بهتر. هنر پیکسل از این سبک خشن اما دلخراش برخوردار است که در آن هر جنگل و قلعه احساس می کند که مستقیم از یک کتاب داستان با حاشیه های نوشته شده خارج است.

Combat Simple اما فقط استراتژی کافی دارد - Eenemies سخت تر از آنچه انتظار دارید می روند ، بنابراین شما در واقع باید به جای حمله به ضرب و شتم از بوف و debuff استفاده کنید. و موسیقی؟ به طرز عجیبی جذاب Chiptune از قافیه های مهد کودک که روزها در سر شما گیر می کنند. در مکان ها شوخی است ، اما این بخشی از جذابیت است.

اگر تا به حال یک نسخه را پیدا کرده اید ، ارزش بازی کردن فقط برای دیدن چقدر عجیب و غریب آنها داستان های کلاسیک را دوباره تفسیر می کند.