FaceBall 2000 op SNES is een van die rare vroege FPS -experimenten die op de een of andere manier werken. Je bent eigenlijk een drijvend smiley -gezicht dat door blocky doolhoven navigeert, andere smiley -gezichten fotografeert - en ja, het is zo belachelijk als het klinkt. De bedieningselementen duren even om te wennen (geen dubbele sticks hier), maar als je eenmaal dat doet, is er iets vreemds bevredigend aan stuiteren rond hoeken en het stralen van vijanden in deze gestripte schutter.

De Pixel Art heeft die charme uit de jaren 90 en de soundtrack is pure piep-bloop nostalgie. Sommige niveaus hebben het gevoel dat ze voor altijd doorgaan, maar dat betekent gewoon meer doelen om te schieten. Het is geen ondergang, maar als je van retro -eigenaardigheden houdt, is dit een reis. Verwacht gewoon geen diep verhaal - je bent een smiley. Het zijn smileys. Ga ze neerschieten.