Aardworm Jim is een van die spellen die nul zinvol zijn - en daarom is het geweldig. Je speelt als een worm in een hightech pak (omdat waarom niet?) Bizarre niveaus gevuld met koeien, slechte katten en bewuste toiletten. De bedieningselementen voelen in het begin een beetje glad aan, maar zodra je de zweep onder de knie hebt en de manier waarop Jim's hoofd rond flopt als hij springt, is het stom leuk.

Het hele ding sijpelt rare charme uit de jaren 90 uit - de kunststijl is grof op de beste manier, en de soundtrack zit vol met goofy, squishy geluidseffecten. Mijn eerste keer dat ik speelde, raakte ik vast in "Wat in godsnaam?" Veer te lang omdat ik de platforms bleef missen (de Worry Physics de schuld geven). Maar eerlijk gezegd, dat hoort bij het beroep - het is chaotisch, onvoorspelbaar en neemt zichzelf helemaal niet serieus.

Als je van games houdt die het gevoel hebben dat ze zijn bedacht tijdens een junkfood-binge in de late nacht, is dit een klassieker.