Dynamite Headdy is een van die Genesis -spellen waardoor je gaat: "Wat speel ik in vredesnaam?" op de best mogelijke manier. Je bent deze rare kleine pop kerel die letterlijk zijn eigen hoofd naar vijanden kan gooien - wat belachelijk klinkt totdat je je realiseert hoe bevredigend het is om het van muren van muren te ricochet om een kamer te verwijderen.

Het eerste niveau gooit je recht in de chaos: heldere, zenuwachtige poppentheaterachtergronden, vijanden die uit het niets opduiken, en deze veerkrachtige, carnavalachtige soundtrack die op de een of andere manier perfect past. Ik stierf drie keer voordat ik erachter kwam dat je verschillende power-up hoofden kunt pakken (de boor is mijn favoriet om door bazen te kauwen).

Het heeft die klassieke Treasure Quirk - elk podium introduceert een nieuwe belachelijke gimmick, als een niveau dat achteruit scrolt of een baasgevecht waar je gigantische speelkaarten ontwijkt. Ik zal niet liegen, sommige van de latere fasen worden brutaal, maar op die "nog een try" manier. Als je dit vroeger hebt gemist, is het nog steeds geweldig om te spelen.