Duck Hunt op NES is die klassieker waar je de oranje zapper op je CRT -tv richt en eenden uit de lucht schiet. Het pistool voelt raar bevredigend om te gebruiken, zelfs als je veel te dicht bij het scherm moet staan. In het begin lijkt het gemakkelijk - alleen een eend die lui drijft - maar om 10 uur beginnen die dingen zigzagging alsof ze drie kopjes koffie hebben gehad.

Er is ook de kleipedepmodus, wat veel moeilijker is omdat de doelen klein en snel zijn. En laten we eerlijk zijn, de helft van het plezier is kijken naar die zelfvoldane hond die je uitlacht als je mist. (Hij bespot je echter alleen in eendenmodus - de arcade -versie was gemener en beschimpt je ook in klei -fotograferen.)

Het is eenvoudig, maar er is iets vreemds verslavend aan het proberen je laatste hoge score te verslaan terwijl je arm moe wordt van het vasthouden van dat dikke plastic pistool.