Dragon Slayer I On Game Boy is een van die old-school RPG's die op de een of andere manier zowel straffend als bevredigend voelt. Je begint met een basiszwaard en een gebed, dwaalt in bossen waar zelfs de zwakste vijanden je kunnen verwoesten als je niet voorzichtig bent. Het eerste Dragon -gevecht? Ja, dat is een wake-up call-je zult slijpen voor goud om je uitrusting te upgraden voordat je er zelfs aan denkt er een te nemen.

Wat ik leuk vind, is hoe eenvoudig maar brutaal het gevecht is. Geen chique combo's, alleen timing en weten wanneer te ontwijken. De Pixel Art houdt verrassend goed stand, vooral de Dragon Sprites - ze zien er eigenlijk intimiderend uit, niet alleen grote hagedissen met een slechte houding. En dat chiptune -vechtthema? Krijgt me nog steeds gehyped.

Het is absoluut een product van zijn tijd (spaarpunten besparen? Welke spaarpunten?), Maar er is iets vreemds verslavend aan langzaam overweldigende vijanden die je uren eerder verpletterden. Verwacht gewoon niet dat je met de hand zit-dit spel zorgt ervoor dat je elke overwinning verdient.