Double Dragon 3 op de Genesis is een van die spellen die voelt alsof het geweldig zou moeten zijn-Classic Arcade Brawler, Co-op, de Lee Brothers schoppen de kont-maar man, het is ruw aan de randen. Je begint je een weg te banen door golven van goons, en in het begin is het bevredigend op die old-school manier. De sprites zijn dik, de muziek heeft die grimmige synth -sfeer, en ja, het gooien van een kerel op de achtergrond wordt nooit oud.

Maar hier is het ding: de bedieningselementen voelen stijf aan in vergelijking met de eerste twee games, en sommige van de vijandelijke patronen zijn gewoon goedkoop. Je wordt uit het niets gezwommen en de wapens breken veel te snel. Toch, als je een buddy hebt om mee te spelen, is het een tijdje dom - gewoon niet verwacht dat het als straten van woede zal standhouden. Het is een rare mix van nostalgie en frustratie.