Doraemon op NES is dit rare kleine juweeltje waar de Blue Robot Cat tussen drie totaal verschillende spelgenres springt om zijn ontvoerde vrienden te redden. Ten eerste is het een top-down actie-ding waar je rond een pionierstad rent-Kinda zoals Zelda maar met veel meer ongemakkelijke controles. Dan zit je plotseling in een schiethoofdstuk waar het scherm automatisch schrijdt terwijl je kogels ontwijkt (eerlijk gezegd, dit deel voelt alsof iemand Gradius opmaakt met Doraemon Fan Art).

Het laatste hoofdstuk? Onderwater doolhof onzin waar elke schermovergang aanvoelt als de trolling van de game. Boss-gevechten zijn brutaal, tenzij je op de verborgen power-ups jaagt-er is een stiekeme upgrade in het eerste hoofdstuk dat het laatste aquatische gedeelte iets minder ellendig maakt. Vreemd charmant, maar veel geluk met het uitzoeken van enkele van de ontwerpen van cryptische niveau zonder een gids.

Het is het soort spel waardoor je je afvraagt wat de ontwikkelaars rookten toen ze drie volledig verschillende prototypes samen hebben genaaid.