Doom Troopers: Mutant Chronicles is een van die Sega Genesis -spellen die er veel cooler uitziet dan het recht heeft om te zijn. Je begint als deze gepantserde soldaat die door mutante freaks schiet in een grimmige, industriële woestenij-denk aan Mad Max ontmoet Warhammer 40K, maar met die knapperige 16-bit esthetiek.

Het eerste wat je opmerkt? De bedieningselementen zijn stijf als de hel, maar op een manier die een beetje werkt. Je man beweegt alsof hij een koelkast draagt, maar als je er eenmaal aan went, maakt het zware gevoel elke shotgun ontploffing bevredigend. En je hebt die opnamen nodig - enen komen vanuit alle hoeken naar je toe, sommige kruipen, sommige vliegen, allemaal lelijk als zonde.

Het is echter niet alleen hersenloos fotograferen. Je hebt beperkte munitie, dus je schakelt constant tussen wapens over en probeert geen raketten te verspillen aan zwakkeling. De niveaus zitten boordevol verborgen paden en power-ups, maar veel geluk met het vinden van ze wanneer je wordt gezwMit door mutanten halverwege de jump. Klassieke moeilijkheidsgraad uit de jaren 90 - brutaal, maar raar verslavend.

Als je grimmige sci-fi graaft en het niet erg vindt om met een Jank te worstelen, is dit een geweldige uitsluiting uit het verleden waard om opnieuw te bezoeken.