Donkey Kong Jr. is een van die klassieke NES -games die er eenvoudig uitziet maar snel brutaal wordt. Je speelt als DK's kind, klimt wijnstokken en ontwijkt snapjaws (die rare piranha -dingen) terwijl Mario - ja, Mario - vaten en veren van bovenaf op je trekt. De bedieningselementen voelen in het begin stijf aan, maar zodra je het ritme van springen tussen touwen en platforms hebt, is het vreemd bevredigend.

Word gewoon niet eigenwijs - één verkeerde zet en je valt helemaal naar beneden. En die bugs? Ze zijn sneller dan ze eruit zien. De latere niveaus veranderen in een paniekcramble waar je in feite bidt om de derde wijnstok te bereiken. Het is ouderwets hard, maar op die manier mompelt u om 2 uur 'Nog een poging' mompelen.

Besturingselementen zijn eenvoudig: pijlen om te bewegen, z/x voor sprongen en grijpers. Geen chique combo's hier-alleen puur, zweterig-palmplatforms. Als je dit graaft, kunnen de Sonic 2 -mods of andere NES -klassiekers dezelfde jeuk krassen.