Dementium - De afdeling is een van die zeldzame DS -spellen die er echt griezelig in slaagt. Je wordt wakker in dit vervallen asiel met niets anders dan een zaklamp, en meteen voelt iets af -de manier waarop de schaduwen bewegen, de verre schreeuwt, die rare vlezige gezwellen op de muren. De setup met dubbele scherm werkt verrassend goed voor horror-je controleert constant de kaart op het onderste scherm, terwijl wat nachtmerrie-brandstof puinhoop naar je toe.

Combat is onhandig in die vroege overlevingshorror manier (veel geluk met het opstellen van schoten met de stylus), maar dat draagt alleen maar bij aan de paniek als je in het nauw gedreven bent door ... wat die dingen ook zijn. En het geluidsontwerp? Absolute koude rillingen. Hoofdtelefoons aanbevolen, tenzij je het leuk vindt om om 2 uur 's nachts te springen wanneer een deur vanzelf kraakt. Verwacht gewoon geen antwoorden meteen - deze plaats houdt van zijn cryptische noten en "Wacht, wat?" Plotwendingen.

Nog steeds een van de beste horrorervaringen op de DS, wratten en zo.