Death Duel op het Genesis is een van die spellen die in het begin eenvoudig uitziet - alleen jij, een pistool en een stel vijanden die je in pixels proberen te schieten. Maar na een paar minuten realiseer je je hoeveel het van je vereist. De strakke, kogels van de arena komen van alle kanten vliegen, en als je zelfs maar een seconde stilstaat, ben je toast.

Wat ik leuk vind, is hoe het je dwingt om op je voeten te denken. Je fotografeert niet alleen gedachteloos - je ontwijkt, weven en timingschoten omdat munitie niet oneindig is. De vijanden haasten je niet alleen; Sommigen hangen achterover, anderen flankeren, en al snel zweet je over elke beweging. Het heeft die old-school "nog een try" -pull, zelfs als je wordt verwoest.

Eerlijke waarschuwing: de moeilijkheid van de moeilijkheid is volgens de normen van vandaag, maar dat hoort bij de charme. Als je een Genesis hebt dat stof verzamelt, is deze de moeite waard om uit te graven voor een straffende maar bevredigende shootout.