Donker kasteel op de Sega Genesis is een van die rare, humeurige platformers die bij je blijven. Het eerste wat je opvalt, is hoe claustrofobisch het voelt - dim fakkellamp flikkert op stenen muren, krakende houten vloeren en deze kleine vleermuisvijanden die uit het niets naar je duiken. Je hebt in het begin deze onhandige springboog, maar als je er eenmaal aan went, wordt het gooien van rotsen naar bewakers en wordt het ontwijken van spike -vallen raar bevredigend.

Het is echter niet alleen rennen en springen. Sommige kamers hebben puzzels waarbij u blokken of timingschakelaars verplaatst, en de lay -out van het kasteel verandert eigenlijk tussen pogingen. Krui, en je bent terug in het begin - geen reddingen, gewoon pure straf uit de jaren 90. De muziek van de muziek is allemaal onheilspellende klavecimbel die op de een of andere manier in een put nog dramatischer maakt.

Eerlijk gezegd is het janky op die old-school manier waar de helft van de uitdaging worstelt met de bedieningselementen, maar er is iets in de sfeer waardoor je blijft terugkomen. Als je geduld hebt voor retro -eigenaardigheden, is het een nette kleine tijdcapsule.